محرم امسال با سالهای گذشته یه فرق اساسی داشت .طی این سالهای اخیر یعنی از ۷-۶ سال پیش تا الان تو این روزهای عذاداری همون وقتی که هم زمان با روضه امام حسین مردم حاجتاشونو از امام حسین و حضرت عباس میخواستن منم پا به پای بقیه گریه کردم و همیشه یه سری چیزای ثابت رو از خدا میخواستم .یعنی شده بود یه سنت که هر سال همون خواسته های سال قبل رو با دعا و گریه و هق هق از خدا بخوام.ولی امسال گرچه که شرایط نسبت به قبل تغیری نکرده ولی دیگه اون مراحل رو تکرار نکردم .یه جور آرامش عجیب تو وجودم هست که احساس میکنم نیازی به گریه و زاری واسه حاجتام نیست. نمیدونم جریان چیه شاید ایمانم ضعیف شده شایدم قوی شده یا شاید ربطی به ایمان نداشته باشه و فقط طرز فکرم تغیر کرده باشه.به هر حال امسال خیلی آرومترم.

خدا رو شکر