تو زخم های خود را حمل میکنی .هیچ کس علاقه ای به صدمه زدن به تو ندارد .هر کس نگران محافظت از زخم های خود است .با این حال این اتفاق میافتد زیرا تو برای زخمی شدن کاملا آماده ای چنان آماده ای که فقط منتظر ایستاده ای تا اتفاق بیافتد.

...از زخمهایت کاملا آگاه باش نگذار رشد کنند بگذار شفا یابند و آنها تنها زمانی شفا میابند که تو به ریشه ها بروی.هر چه کمتر فکر کنی زخم ها زودتر شفا میابند.

بدون فکر و خیال زخمی هم نخواهد بود .... همه چیز را بپذیر.فقط برای ۲۴ ساعت اعتماد کن . پذیرش کامل آنچه که اتفاق میافتد... و ببین چه تفاقی میافتد. ناگهان جریانی از انرزی در وجود خود احساس خواهی کرد که قبلا هرگز احساس نکرده بودی.