پرگلک موضوع جالبی رو در وبلاگش مطرح کرده که گرچه در قالب یک پست بود ولی من سه برداشت موضوعی جداگانه ازش داشتم ۱- بحث جذاب پریود که من هر زمان بهش فکر میکنم حیرون میشم( نمی تونم اصطلاح بهتری پیدا کنم) من هر چی در این مورد اطلاعات داشتم از طریق دوستام و مدرسه بود مامان هیچ وقت در این مورد با من صحبت نکرد حتی خواهر بزرگم هیچ اشاره ای به این موضوع نداشت علیرغم تمام ادعا های روشنفکریشون. خیلی خوب یادمه اون روزی که برای بار اول پریود شدم مامان تو حیاط بود من تمام شجاعتمو جمع کردم رفتم پیشش گفتم مامان من چیز شدم!!! مامان جواب داد ااااا چه جالب!! هنوزم وقتی یاد اون روز می افتم از خودم تعجب میکنم چون من در ۱۳ سالگی خجالتی ترین بچه فامیل بودم و هنوزم نمی دونم چه محرکی منو به جلو برد تا بتونم این موضوع رو عنوان کنم.

موضوع بعدی که تو پست پرگلک  نظرمو جلب کرد تاثیر خوندن وبلاگ هاست از دو جهت:

 ۱- آشنائی با نظرات دیگران در مورد زندگی و به طور خاص ساختار شکنی که وبلاگ نویسان ما واقعا در این مورد موفق عمل کرده اند شاید تاثیری که در فرد من گذاشته میشه خیلی جزئی باشه ولی ما به عنوان اجزاء این جامعه میتونیم تفکر حاکم رو به تدریج تغییر بدیم.

۲-خوندن وبلاگ در شرایط خاص میتونه آرامش بخش باشه.در یکی از بدترین تجربه های زندگیم تو یکی از گشت زنی های اینترنتیم رسیدم به وبلاگی که حدود دو ماه تبدیل شد به سرگرمی زندگیم و کامنت گذاشتن و خوندن پاسخ کامنت ها داروی فراموشی و فرار از فشار های عصبی بود الان که به اون دوران فکر میکنم همیشه میگم بابک خدا حفظت کنه که فضای دوستانه وبلاگت روح متلاطم منو آروم کرد.